Η τεχνοκρητική μας βασίζεται σε βαθιά γνώση της ιστορίας της Τέχνης, όπως θα διαπιστώσετε οσονούπω:
Μια ανάλυση του Δημήτρη Σκουρτέλη, ζωγραφολόγου, για μερικούς από τους μέγιστους εικαστικούς της Ανθρωπότητας με τίτλο:
"Πως κάθε άνθρωπος που κρυολόγησε έστω και μια φορά στη ζωή του, απέκτησε το δικαίωμα να αποκαλείται ζωγράφος"
Αρχίζουμε:
Ο Πάμπλο Πικάσσο
για τους φίλους:
" Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ υ Πικάσο"
Ητο ένας Ισπανός
που γεννήθηκε ανάμεσα στα κέρατα των ταύρων της αρένας
και γι αυτό έγινε μεγάλο κέρατο.
Μετά απόφάσισε να μας το σφίξει το κέρατο και άρχισε να ζωγραφίζει, ατυχέστατα για εμας.
Αλλά κάποιοι κερατάδες είπαν πως είναι μεγάλος καλλιτέχνης, και τότε άρχισε να ζωγραφίζει τάκα τάκα με κάτι γραμμούλες για να πουλάει όσα περισσότερα έργα γινόταν.
Μετά άρχισε να παντρεύεται και του άρεσε τόσο, που δεν σταμάτησε να το κάνει.
Γάμος και κέρατο να πούμε.
Που μυαλό να ζωγραφίσει τώρα....
και δώστου γραμμούλες ο κερατάς.
Βαν Γκογκ- Γκοχ -Γκουχ
Οταν του έκοψαν το αυτί οι Νεφελείμ, ο Βαν Γκογκ (Ολλανδία, 1853-1890) κρυολόγησε, και τύλιξε το κεφάλι του με ένα πανί, διότι αν πάθαινε μόλυνση, ας πούμε, ή σηψαιμία, δεν θα ήταν τρελός, αλλά κανονικός άνθρωπος, πράγμα που απεύχονταν.
Επειδή κρύωσε, λοιπόν, έκανε το όνομά του από Γκόγκ σε Γκόχ, για να συστήνεται βήχοντας ταυτόχρονα.
Παρά αυτήν την σημαντική αλλαγή τακτικής στον τομέα του μάρκετινγκ, που ήταν προσωπική του ανακάλυψη, δεν μπόρεσε να πουλήσει κανένα έργο του, διότι συστηνόμενος και λέγοντας: "το όνομά μου είναι Γκόχ". γέμιζε τα έργα φλέματα και σάλια.
Αυτά όμως είδαν οι σύγχρονοι ζωγράφοι τον μιμήθηκαν, και γέμισαν οι εκθέσεις με σάλια επί καμβά.
Κάθε άνθρωπος που κρυολόγησε έστω και μια φορά στη ζωή του, απέκτησε το δικαίωμα να αποκαλείται ζωγράφος και να ηγείται καλλιτεχνικών ρευμάτων, τάσεων και ανησυχιών, ανοιξιάτικων ή χειμερινών.
Στο μεταξύ το χάσαμε το παιδί, διότι πολύ απογοητεύθηκε όταν του έπεσε το πινέλο κάποτε, αν και βλέποντας τα έργα του, ουδείς μπορεί να καταλάβει σε τι του χρησίμευε.
Μιχάλης Άγγελος Μπουοναρότι
Ο Μιχάλης σκάλιζε, και σκάλιζε πολύ.
Πέτρες, χώματα, κήπους, μάρμαρα....
Σκαλίζοντας βγήκε σαν τυφλοπόντικας στην Καπέλα Σιστίνα, και ο Πάπας τον κυνήγησε γιατί νόμιζε πως ήταν ποντίκι, ή ακόμα χειρότερα, αιρετικός.
Ο Μιχάλης είδε μια σκαλωσιά στημένη εκεί μέσα, ανέβηκε απάνω, βρήκε εκεί χρώματα και πινέλα, και άρχισε να ρίχνει μπογιές στον Πάπα από ψηλά, μέχρι που τελικά τον άφησε ήσυχο. (Ο Πάπας)
Τότε ο Μιχάλης αποφάσισε να βάψει το ταβάνι για να περάσει η ώρα του μέχρι να τον ξεχάσει ο Πάπας.
Ετσι έγινε διάσημος σαν ζωγράφος, ενώ αυτός μόνο να σκαλίζει ήξερε.
Πέτρος Παύλος Ρούμπενς
Ο Ρούμπενς δεν ήταν ζωγράφος, βασικά.
Πούλαγε "βρώμικα" στους δρόμους του Σίγκεν στην Βεστφαλία, και σκέφτηκε να τα διαφημίσει με εικόνες γυμνών γεμάτων γυναικών, που φιλοτέχνησε ο ίδιος, για οικονομία για να μην πλερώνει ζωγράφους.
Σύντομα αυτές οι ζουγραφιές απέδωσαν οικονομικά και ο Ρούμπενς σταμάτησε να πουλάει λουκάνικα και μπύρες, αλλά συνέχισε να τα τρώει και να τις πίνει πουλώντας τις χοντρές του, μέχρι που έπαθε την καρδιά του και χάσαμε αυτόν τον αγωνιστή της χοληστερινούχου ζωγραφικής.
Δόξα και τιμή στον εχθρό του Διαιτολόγου, τον μαχητή του λίπους, τον αγωνιστή της κυτταρίτιδας, τον εκπρόσωπο του Γιακούμπ επί της Γης!
Παλιά οι ποιητές είχαν τις Μούσες.
Μια ανάλυση του Δημήτρη Σκουρτέλη, ζωγραφολόγου, για μερικούς από τους μέγιστους εικαστικούς της Ανθρωπότητας με τίτλο:
"Πως κάθε άνθρωπος που κρυολόγησε έστω και μια φορά στη ζωή του, απέκτησε το δικαίωμα να αποκαλείται ζωγράφος"
Αρχίζουμε:
Ο Πάμπλο Πικάσσο
για τους φίλους:
" Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ υ Πικάσο"
Ητο ένας Ισπανός
που γεννήθηκε ανάμεσα στα κέρατα των ταύρων της αρένας
και γι αυτό έγινε μεγάλο κέρατο.
Μετά απόφάσισε να μας το σφίξει το κέρατο και άρχισε να ζωγραφίζει, ατυχέστατα για εμας.
Αλλά κάποιοι κερατάδες είπαν πως είναι μεγάλος καλλιτέχνης, και τότε άρχισε να ζωγραφίζει τάκα τάκα με κάτι γραμμούλες για να πουλάει όσα περισσότερα έργα γινόταν.
Μετά άρχισε να παντρεύεται και του άρεσε τόσο, που δεν σταμάτησε να το κάνει.
Γάμος και κέρατο να πούμε.
Που μυαλό να ζωγραφίσει τώρα....
και δώστου γραμμούλες ο κερατάς.
Βαν Γκογκ- Γκοχ -Γκουχ
Οταν του έκοψαν το αυτί οι Νεφελείμ, ο Βαν Γκογκ (Ολλανδία, 1853-1890) κρυολόγησε, και τύλιξε το κεφάλι του με ένα πανί, διότι αν πάθαινε μόλυνση, ας πούμε, ή σηψαιμία, δεν θα ήταν τρελός, αλλά κανονικός άνθρωπος, πράγμα που απεύχονταν.
Επειδή κρύωσε, λοιπόν, έκανε το όνομά του από Γκόγκ σε Γκόχ, για να συστήνεται βήχοντας ταυτόχρονα.
Παρά αυτήν την σημαντική αλλαγή τακτικής στον τομέα του μάρκετινγκ, που ήταν προσωπική του ανακάλυψη, δεν μπόρεσε να πουλήσει κανένα έργο του, διότι συστηνόμενος και λέγοντας: "το όνομά μου είναι Γκόχ". γέμιζε τα έργα φλέματα και σάλια.
Αυτά όμως είδαν οι σύγχρονοι ζωγράφοι τον μιμήθηκαν, και γέμισαν οι εκθέσεις με σάλια επί καμβά.
Κάθε άνθρωπος που κρυολόγησε έστω και μια φορά στη ζωή του, απέκτησε το δικαίωμα να αποκαλείται ζωγράφος και να ηγείται καλλιτεχνικών ρευμάτων, τάσεων και ανησυχιών, ανοιξιάτικων ή χειμερινών.
Στο μεταξύ το χάσαμε το παιδί, διότι πολύ απογοητεύθηκε όταν του έπεσε το πινέλο κάποτε, αν και βλέποντας τα έργα του, ουδείς μπορεί να καταλάβει σε τι του χρησίμευε.
Μιχάλης Άγγελος Μπουοναρότι
Ο Μιχάλης σκάλιζε, και σκάλιζε πολύ.
Πέτρες, χώματα, κήπους, μάρμαρα....
Σκαλίζοντας βγήκε σαν τυφλοπόντικας στην Καπέλα Σιστίνα, και ο Πάπας τον κυνήγησε γιατί νόμιζε πως ήταν ποντίκι, ή ακόμα χειρότερα, αιρετικός.
Ο Μιχάλης είδε μια σκαλωσιά στημένη εκεί μέσα, ανέβηκε απάνω, βρήκε εκεί χρώματα και πινέλα, και άρχισε να ρίχνει μπογιές στον Πάπα από ψηλά, μέχρι που τελικά τον άφησε ήσυχο. (Ο Πάπας)
Τότε ο Μιχάλης αποφάσισε να βάψει το ταβάνι για να περάσει η ώρα του μέχρι να τον ξεχάσει ο Πάπας.
Ετσι έγινε διάσημος σαν ζωγράφος, ενώ αυτός μόνο να σκαλίζει ήξερε.
Πέτρος Παύλος Ρούμπενς
Ο Ρούμπενς δεν ήταν ζωγράφος, βασικά.
Πούλαγε "βρώμικα" στους δρόμους του Σίγκεν στην Βεστφαλία, και σκέφτηκε να τα διαφημίσει με εικόνες γυμνών γεμάτων γυναικών, που φιλοτέχνησε ο ίδιος, για οικονομία για να μην πλερώνει ζωγράφους.
Σύντομα αυτές οι ζουγραφιές απέδωσαν οικονομικά και ο Ρούμπενς σταμάτησε να πουλάει λουκάνικα και μπύρες, αλλά συνέχισε να τα τρώει και να τις πίνει πουλώντας τις χοντρές του, μέχρι που έπαθε την καρδιά του και χάσαμε αυτόν τον αγωνιστή της χοληστερινούχου ζωγραφικής.
Δόξα και τιμή στον εχθρό του Διαιτολόγου, τον μαχητή του λίπους, τον αγωνιστή της κυτταρίτιδας, τον εκπρόσωπο του Γιακούμπ επί της Γης!
Οι Μούσες του ζωγράφου
Παλιά οι ποιητές είχαν τις Μούσες.
Έρχονταν οι θεές αυτές και τους υπαγόρευαν τα ποιήματα. Μετά, αυτές οι άτιμες, τους παράτησαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
Τότε οι ποιητές βρήκαν κάτι γκόμενες και τις έπεισαν πως είναι οι νέες Μούσες.
Έτσι οι Ποιητές έχασαν την επαφή με την Ποίηση, χάριν της επαφής.
Οι εικαστικοί είχαν όμως την κατάσταση υπό έλεγχον εξ αρχής, διότι Μούσες, θεές δηλαδή, δεν είχαν ποτέ να τους προστατεύουν.
Έκαναν λοιπόν ανέκαθεν ό,τι τους κατέβαινε στην τέχνη τους, και τις γκόμενες τις κρατούσαν συνήθως ξεβράκωτες για σχέδιον εκ του φυσικού, ως κάτωθι:
 |
| (μιλάμε για πολύ εκ του φυσικού) |
Ο μόνος που την πάτησε ήταν ο Ρούμπενς, που του ξεφόρτωσαν όλες τις λιπώδεις γκόμενες που ουδείς άλλος ζωγράφος καταδέχονταν, από την εποχή των Κρο-Μανιόν.
 |
| Του Ρούμπενς η έμπευση |
Ο ήρωας αυτός των εικαστικών τεχνών οφείλει να γίνει άγαλμα γι αυτήν την θυσία...
Συνεπώς, εξορίστηκε ως ασεβής και κακόγουστος από τους καλλιεργημένους προγόνοι.
Φειδίας ο προκάτ
Ο Γλύπτης Φειδίας ανακάλυψε την τέχνη σε κιτ.
Έκανε το άγαλμα της Αθηνάς αυτοδιασπώμενο, για να μπορεί να ζυγίζει ξεχωριστά το ελεφαντοκόκκαλο και το χρυσάφι, διότι ήξερε πως θα τον κατηγορήσουν πως έκλεψε στο ζύγι οι υποψιασμένοι Αθηναίοι.
Έβγαλε λοιπόν τα χρυσάφια και τα φιλντίσια και τα ζύγισε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Αλλά έτσι άφησε την Πολιάδα Παρθένο ξεβράκωτη.
Συνεπώς, εξορίστηκε ως ασεβής και κακόγουστος από τους καλλιεργημένους προγόνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου