Μαίανδρος, ή Χειρώνιος Λαβή: "Το μεγάλο ψέμα" του Καλόπουλου

Ο ποταμός Μαίανδρος, ένας γενάρχης των Ελλήνων
και η θεωρία της "Μαιάνδριου" ή "Χειρώνιου" λαβής.

Γι αυτήν την θεωρία δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση από αρχαίες πηγές.

Την ανέπτυξε ο Μ. Καλόπουλος το 1995 στο βιβλίο του "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ" όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αυτοχριόμενος ως "Ο ερμηνευτής του Μαιάνδρου". (πως λέγαμε στην εποχή μου: "Ατρόμητος: Ο Φονέας των Γιγάντων")

Η ιστοσελίδα του Καλόπουλου.

Μόνος του το λέει - όλοι τον πίστεψαν!!!

Πριν καν εξετάσουμε την επιχειρηματολογία του "ερευνητή", όταν αυτός ισχυρίζεται πως: "ο μαίανδρος είναι σύμβολο της απελευθέρωσης από την δουλεία των θεών" (έχω συμπτύξει το τελικό του συμπέρασμα) και αφού γνωρίζουμε πως το αδίκημα της "Ασέβειας" στην αρχαία Ελλάδα ήταν κολάσιμο μέχρι και με θάνατο, πόσο πιθανή μπορεί να είναι μια τέτοια ερμηνεία;
Από την εμφανή σχηματοποίηση του πλέγματος των χεριών, λοιπόν, σε μερικές αρχαίες ελληνικές αγγειογραφίες, ο Καλόπουλος καταλήγει στο συμπέρασμά του, χωρίς, επαναλαμβάνω, καμία αναφορά σε αρχαία πηγή: " Απ’ το πλήθος των αρχαιοελληνικών αγγειογραφιακών αναπαραστάσεων σαφώς διαφαίνεται ότι η λαβή αυτή, η χειρώνιος λαβή ή χειρώνιο πλέγμα ή όπως αλλιώς κι αν αποκαλούσαν την συγκεκριμένη αυτή λαβή στο παρελθόν, αποτελούσε το ιδιαίτερο ίσως και ιεροπρεπές έμβλημα των θεομάχων Ελλήνων ηρώων! Το μεγαλειώδες σχηματικό σύνθημα ότι και οι θεοί ηττώνται! Ο Μαίανδρος λοιπόν ήταν πιθανότατα η γραφική παράσταση της θεϊκής ήττας, από ψυχωμένους θεομάχους ήρωες! .... Την ολοφάνερη σχέση διακοσμητικού μαιάνδρου και μαιάνδριας λαβής μπορεί κανείς εύκολα επίσης να διαπιστώσει στο σύμπλεγμα Πηλέα και Θέτιδας όπου η αξία της εν λόγω λαβής στο κέντρο της παράστασης υπερτονίζεται"

"Όπως αλλιώς κι αν την αποκαλούσαν"... "ίσως", "πιθανότατα"...

Έτσι, για να βγάλει αυτό το συμπέρασμα, ο Καλόπουλος προσπαθεί να εκμηδενίσει την κρατούσα θεωρία περί καταγωγής του Μαιάνδρου με ειρωνείες και ύβρεις, μια που μόνο "πιθανότητες" και "αν" έχει να αντιτάξει:

"Τα λεξικά πράγματι επιμένουν στην ανόητη στερεότυπη άποψη, πως Μαίανδρος είναι: «το διακοσμητικό αρχαιοελληνικό σχήμα που υπενθυμίζει τους ελιγμούς του ποταμού της Καρίας Μαίανδρου, όπου πρωτοευρέθη και εκ του οποίου έλαβε το όνομα». Μπορεί πράγματι να πήρε το όνομα απ’ τον ποταμό πλησίον του οποίου πρωτοευρέθη, αλλά είναι ολότελα ανόητο να πιστεύουμε ότι τα απανταχού της γης ελληνοπρεπή αυτά ευρήματα, απεικονίζουν με πάθος τις χάρες και τους "ελιγμούς" ενός άγνωστου εν πολλοίς ποταμού της Ασιατικής Καρίας."

(Θα δείτε όλη την θεωρία αυτούσια στο τέλος, όπως αναδημοσιεύεται από ιστότοπο θαυμαστή του)

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όποια προσπάθεια ερμηνείας, αλλά, Πρώτον: Για να στηρίξεις μια θεωρία, πρέπει να αναφέρεις όλα τα σχετικά στοιχεία και να ανατρέψεις όσα αντιφάσκουν με αυτήν.

Εδώ, ο Καλόπουλος ή κρύβει, ή αγνοεί τα στοιχεία που ανάγουν τον Μαίανδρο σε ιερό ποτάμι της Μητέρας των θεών, αλλά και σε Γενάρχη Ελληνικών Πόλεων! Και τον αποκαλεί, αντίθετα, "άγνωστο εν πολλοίς" !!!

Πάντα θαύμαζα την ...αρχαιογνωσία των αρχαιόπληκτων άθεων πιστών του ...Δωδεκάθεου.

Και Δεύτερον: Δυστυχώς, χάριν πολλαπλής στήριξης, η θεωρία του εμφανίζεται στην κοινή γνώμη, ακόμα και στην Βικιπαίδεια ως αρχαίος Μύθος!!! Μάλιστα, στην Βικιπαίδεια διαγράφονται ακόμα και τα "ίσως" του Καλόπουλου, ενώ απλά σημειώνεται πως "εκκρεμεί παραπομπή"!!! Αυτό είναι απαράδεκτο, ειδικά για δημοσιεύματα του επιπέδου της Βικιπαίδειας.

Και άλλες αναρτήσεις έχουν πάρει το κείμενο του Καλόπουλου χωρίς να αναφέρουν πως πρόκειται απλά για μια ερμηνεία.

Δεν βλέπω λοιπόν τον λόγο να γεννηθεί αυτή η θεωρία, εκτός από μια κυριολεκτικά εκτυφλωτική άγνοια του "ερευνητή" που όπως θα δούμε δεν καταδέχτηκε να διαβάσει ούτε καν τον Παυσανία, που είναι το αλφαβητάρι οποιουδήποτε θέλει να ασχοληθεί με την αρχαία Ελλάδα.

Ο ποταμός Μαίανδρος, λοιπόν, ήταν ένας από τους γενάρχες της Ελληνικής φυλής.
Διότι, κατά τον Παυσανία, έφτανε με υπερφυσικό τρόπο υποθαλάσσια μέχρι την Ελλάδα και δημιουργούσε τον Ασωπό.
Και κόρες του Ασωπού/Μαίανδρου ήταν η Κέρκυρα, η Αίγινα και η Θήβα!

ΙΙ, (Κορινθιακά) [5.2] ὁ δὲ Ἀσωπὸς οὗτος ἄρχεται μὲν ἐκ τῆς Φλιασίας, ῥεῖ δὲ διὰ τῆς Σικυωνίας ἐκδίδωσιν ἐς τὴν ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας δὲ αὐτοῦ γενέσθαι Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν καὶ Θήβην ....

5, 3 Μαίανδρον γὰρ κατιόντα ἐκ Κελαινῶν διὰ Φρυγίας καὶ Καρίας καὶ ἐκδιδόντα ἐς τὴν πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν ἐς Πελοπόννησον ἔρχεσθαι καὶ ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν.

(το κείμενο εδώ)

Είναι όμως άγνοια ή είναι άρνηση και απόκρυψη από τον Καλόπουλο της φανερής απόδειξης από όλα αυτά, της ιερότητας των ασιατικών θεοτήτων εν γένει (όλοι οι ποταμοί ήταν θεοί) στην Ελλάδα; Είναι "πιθανόν", "ίσως", άρνηση και απόκρυψη από τον Καλόπουλο άλλης μιας ατράνταχτης απόδειξης της ασιατικής καταγωγής πολλών θεών των αρχαίων Ελλήνων, και ειδικά της ...Μητέρας τους.
Μέχρι και το κυρίαρχό τους σύμβολο πήραν από έναν ασιατικό ποτάμιο θεό, που επιπλέον, τον είχαν και για γενάρχη. Απαράδεκτα πράγματα για έναν Έλλην Καλοπουλικού επιπέδου.

Και έχει, επιπλέον, το θράσος να μας λέει πως “σαν λαός /.../ πάσχουμε (επειδή κάποιοι έτσι το θέλουν) από βαριά ιστορική αμνησία”. Δεν μας λέει όμως ότι αυτός ο ίδιος είναι ένας από τους υπεύθυνους!

Καταλαβαίνετε βέβαια πως αν τα ανέφερε όλα αυτά, η θεωρία του δεν θα βασίζονταν πια ούτε καν στην αμηχανία μερικών αρχαίων αγγειογράφων στο να σχεδιάζουν σωστά ένα περίεργο σύμπλεγμα χεριών, πράγμα που "σαφώς διαφαίνεται".
Και αν ήξερε κάτι από Τέχνη, θα γνώριζε πως η απεικόνιση χεριών είναι από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα, αλλά επιπλέον είναι και ένα αδύνατο σημείο αρκετών αρχαίων Ελλήνων αγγειογράφων όπως "σαφώς διαφαίνεται".

Αλλά, ας πάρουμε για λίγο στα σοβαρά την εκδοχή του Καλόπουλου.
Μας λέει λοιπόν, πως η  Μαιάνδριος λαβή εμφανίζεται στην πάλη του Πηλέα και της (θεάς) Θέτιδας και μάλιστα όπως λέει "υπερτονίζεται".
Ποιος ήταν ο Μύθος;
Υπήρχε προφητεία πως η Θέτις θα γεννούσε γιο μεγαλύτερο από τον πατέρα του. Συνεπώς κανένας Ολύμπιος δεν θέλησε να την παντρευτεί φοβούμενος την ανατροπή του από τον καλύτερο γιο του. Έτσι, οι θεοί αποφάσισαν να την παντρέψουν με έναν θνητό. Η Θέτιδα, φυσικά, αντέδρασε σε αυτό και έτσι προέκυψε η πάλη και στο κέντρο της αναπαράστασής της η περίφημη λαβή....
Συνεπώς η πάλη Πηλέα - Θέτιδας όχι μόνο δεν ήταν ενάντια στους θεούς, αλλά ήταν σύμφωνα με το θέλημά τους.
Ακόμα παραπέρα, αυτή η πάλη διασφάλιζε, μέσω του επακόλουθου γάμου της Θέτιδας με έναν θνητό, πως κανένας γιος Ολύμπιου θεού δεν θα τον ανέτρεπε. Ήταν μια πάλη ΥΠΕΡ και όχι ΕΝΑΝΤΙΟΝ των θεών.
Συνεπώς αν υπάρχει μαίανδρος στην παράσταση, αυτό είναι σημάδι υπεράσπισης των Ολυμπίων και όχι πάλης εναντίον τους...
Παράλογος λοιπόν πέρα για πέρα ο "ερευνητής"...

Τμήμα τοιχογραφίας από το Μπενι-Χασάν, Αίγυπτος, Δωδέκατη Δυναστεία περ. 20ος-19ος αι.  π. Χ. Τάφος του αξιωματούχου Κνουμ Χοτέπ ΙΙΙ. Απεικονίζεται ένα καραβάνι "από την Ασία" σύμφωνα με την επιγραφή, που φέρνει βαφή ματιών. Πρόκειται για Μεσανατολίτες, ίσως ακόμη και Εβραίους. Η δεύτερη κυρία από τα αριστερά, φορά ένα ρούχο διακοσμημένο με πρωτομαιανδρικό σχήμα, από αυτό το ..."εν πολλοίς άγνωστο ποταμό της Μ. Ασίας" κατά τον "ερευνητή" Καλόπουλο. Η Ασιατική προέλευση του Μαιάνδρου είναι προφανής.

Σα να μην έφταναν ετούτα, ένα άλλο μέλος της συνοδείας που απεικονίζεται στον τάφο του Κνουμ Χοτέπ κρατά μια “ελληνική” λύρα...

Σας δίνω όμως και τα υπόλοιπα μυθολογικά στοιχεία για το θέμα:

Θα δούμε πως ο ποταμός Μαίανδρος συνδέεται με την θεά Ρέα, την "Μητέρα των θεών", και τα θαύματά της εκεί, και αυτό είναι υπεραρκετό για θεωρήσουμε τον γεωμετρικό Μαίανδρο, ταυτισμένο με το ιερό ποτάμι της θεάς, σαν θρησκευτικό σύμβολο για τους Έλληνες.

Ο ποταμός Μαίανδρος.
Έργο Δημήτρη Σκουρτέλη.

 ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ; Ο Μαίανδρος, ποτάμι της Μ. Ασίας, ονομάζονταν "Αναβαίνων" γιατί φαινόταν πως επέστρεφε, στις πηγές του. Άλλαξε όνομα εξ αιτίας κάποιου Μαιάνδρου. Αυτός πολεμώντας τους Πεσσινούντιους, έταξε στη Ρέα να θυσιάσει όποιον τον προϋπαντούσε γυρίζοντας. Τον υποδέχτηκαν η γυναίκα, η κόρη και ο γιος του. Αφού τους θυσιασε, πνίγηκε στο ποτάμι.
Κατά άλλη παραλλαγή, στον ίδιο πόλεμο σύλησε ένα ιερό της Ρέας και η θεά τον τρέλανε, και αυτός σκότωσε την οικογένειά του, και μετά πνίγηκε στο ποτάμι.
Εκεί υπήρχε και μια πέτρα που αν την έπαιρνες πάθαινες παρόμοια τρέλα και σκότωνες τους δικούς σου. Για να μην το κάνεις, έπρεπε να προσευχηθείς στη Ρέα.

Αθανασίου Σταγειρίτου "Ωγυγία ή αρχαιολογία" τομ δ, σελ 207-8 και Πλούταρχος, "Περί ποταμών" -------------- Η Ρέα, Κυβέλη ή Μεγάλη Μητέρα ήταν μια Ασιατική θεότητα. Οι πιστοί της πάθαιναν πράγματι "μανία" και αυτοτραυματίζονταν.

Αυτά λοιπόν συμβολίζει, επιπλέον, ο Μαίανδρος, εκτός από το ότι είναι ένας από τους Γενάρχες μας. Και δεν είναι πια θέμα "ερμηνείας", αλλά στοιχείων ατράνταχτων.

α) Τυφλή πίστη στη Ρέα β) Ανθρωποθυσίες γ) Τρόμο για την θεϊκή τιμωρία

Σημ. Η ιστορία του Μαιάνδρου που θυσίασε τα παιδιά του είναι παραλλαγή της Εβραϊκής ιστορίας του Ιεφθάε. Άλλη μια φορά που το Δωδεκάθεο συναντά τον Ιουδαϊσμό.

Δημήτρης Σκουρτέλης

--------------------

Η θεωρία Καλόπουλου (από εδώ)

Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου 2013

ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ - Η ΧΕΙΡΩΝΙΟΣ ΛΑΒΗ - Η ΛΑΒΗ ΤΩΝ ΘΕΟΜΑΧΩΝ!

ου Μ. Καλόπουλου απο το βιβλίο του ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ του 1995
Κάποτε στο φως του φεγγαριού ο βασιλιάς της Φθίας ο Πηλέας, είδε μια πανώρια θεά να χορεύει μαζί με τις κόρες των νερών. Ήταν η θεά Θέτιδα, που η προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός, που θα ανέτρεπε τον παντοδύναμο Δία!
Ο Πηλέας τυραννιόταν απ’ τη θεϊκή ομορφιά, αλλά πώς μπορούσε αυτός θνητός, ν’ αποκτήσει τη Θέτιδα που ήταν μια θεά; Ρώτησε όμως γι’ αυτό τον σοφότατο Χείρωνα που κατοικούσε ψηλά στο πολυβότανο Πήλιο. «Εκείνος τον ορμήνεψε, στο ίδιο μέρος σαν τη δει, τη νύχτα να χορεύει, να την αρπάξει όσο γίνεται σφιχτά στην αγκαλιά του. Να μην αφήσει τη λαβή όσο εκείνη κι αν άλλαζε μορφή, κι ας γίνει φίδι, λιοντάρι ή φωτιά, νερό για να ξεφύγει». Ο Πηλέας στο πάθος του για τη θεά ξεπέρασε και νίκησε καρτερικά όλες τις θυμωμένες μεταμορφώσεις της, κρατώντας την με μια λαβή σφιχτά στην αγκαλιά του. Η θεά υπέκυψε και παραδόθηκε στον έρωτά του!
Το υπέροχο αυτό θέμα απεικονίζεται έξοχα στο εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας του -500 που τώρα βρίσκεται στο μουσείο του Δυτικού Βερολίνου. Η έξοχη αυτή απεικόνιση παρουσιάζει τον Πηλέα, να αψηφά τα φίδια της θεϊκής μεταμόρφωσης που τον δαγκώνουν παντού, καθώς και το λιοντάρι που ωρύεται γαντζωμένο στην πλάτη του. Ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφης θεάς, χρησιμοποιώντας την ιερή"χειρώνιο λαβή", ή «Μαίανδρο» όπως έγινε αργότερα γνωστό, το διάσημο αρχαιοελληνικό σύμβολο της ήττας των θεών!

Τα λεξικά πράγματι επιμένουν στην ανόητη στερεότυπη άποψη, πως Μαίανδρος είναι: «το διακοσμητικό αρχαιοελληνικό σχήμα που υπενθυμίζει τους ελιγμούς του ποταμού της Καρίας Μαίανδρου, όπου πρωτοευρέθη και εκ του οποίου έλαβε το όνομα». Μπορεί πράγματι να πήρε το όνομα απ’ τον ποταμό πλησίον του οποίου πρωτοευρέθη, αλλά είναι ολότελα ανόητο να πιστεύουμε ότι τα απανταχού της γης ελληνοπρεπή αυτά ευρήματα, απεικονίζουν με πάθος τις χάρες και τους "ελιγμούς" ενός άγνωστου εν πολλοίς ποταμού της Ασιατικής Καρίας.

Ο Πηλέας καταβάλλει τη Θέτιδα με τη "μαιάνδριο ζεύξη χειρών 
ή χειρώνιο λαβή"! Εσωτερικό ερυθρόμορφου κύλικα που
χρονολογείται γύρω στο -500 Δ. Μουσείο Βερολίνου.

Σημειώνουμε εδώ, ότι ο συσχετισμός της λαβής αυτής, ή μια χούφτα γαντζωμένη μεσ’ στην άλλη, που σαφώς σχηματίζει το διάσημο ελληνοπρεπές γραμμικό σύμβολο του μαίανδρου, είναι εδώ ολοφάνερος. Δε βλέπω όμως πουθενά να σχολιάζεται έτσι, αυτός ο ολοφάνερος παραλληλισμός, που τόσο τιμά τον «παγκόσμια γνωστό ελληνικό Μαίανδρο», που απλά είναι γνωστός μόνο, ως ένα πανέμορφο διακοσμητικό γραμμικό εφεύρημα και όχι ως πιθανό ιερό σύμβολο ανύψωσης του ανθρώπου στο βάθρο του ισάξιου αντιπάλου των "θεών". Η μαιάνδριος ζεύξη των χειρών, είναι εξαίρετος συμβολισμός κάθε ηρωισμού και αξιοσύνης.
Απ’ το πλήθος των αρχαιοελληνικών αγγειογραφιακών αναπαραστάσεων σαφώς διαφαίνεται ότι η λαβή αυτή, η χειρώνιος λαβή ή χειρώνιο πλέγμα ή όπως αλλιώς κι αν αποκαλούσαν την συγκεκριμένη αυτή λαβή στο παρελθόν, αποτελούσε το ιδιαίτερο ίσως και ιεροπρεπές έμβλημα των θεομάχων Ελλήνων ηρώων! Το μεγαλειώδες σχηματικό σύνθημα ότι και οι θεοί ηττώνται!
Ο Μαίανδρος λοιπόν ήταν πιθανότατα η γραφική παράσταση της θεϊκής ήττας, από ψυχωμένους θεομάχους ήρωες!
Την "μαιάνδριο λαβή", όπως δικαίως πλέον θα πρέπει να την αποκαλούμε, τη χρησιμοποιεί κατ’ επανάληψη ο κατ’ εξοχήν θεομάχος Ηρακλής, όπως φαίνεται τονισμένη ξεκάθαρα στην αριστουργηματική αυτή απεικόνιση της πάλης του Ηρακλή με τον Τρίτωνα, σε αγγειογραφία του -550 όπου βλέπουμε τον Τρίτωνα να πασχίζει μάταια ν’ ανοίξει μπροστά από το στήθος του, τα κλειδωμένα με την μαιάνδριο λαβή ατσαλένια δάχτυλα του ανίκητου ήρωα!
Την ολοφάνερη σχέση διακοσμητικού μαιάνδρου και μαιάνδριας λαβής μπορεί κανείς εύκολα επίσης να διαπιστώσει στο σύμπλεγμα Πηλέα και Θέτιδας όπου η αξία της εν λόγω λαβής στο κέντρο της παράστασης υπερτονίζεται στεφανωμένη ολόγυρα απ’ τον σχηματοποιημένο πλέον μαιάνδριο συμβολισμό. Δεν πρέπει επίσης να είναι τυχαίο, ότι πλήθος αγγειογραφιών που υπαινίσσονται θεϊκή ήττα, ή υπέρμετρο ηρωισμό, συχνά στεφανώνονται από μαίανδρο!
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η ευρύτατη διάδοση κατά την αρχαιότητα του παραπάνω μαιανδρικού συμβολισμού. Αποτελούσε ένα διαχρονικό δώρο των μυθολογικών χρόνων, στους κλασικούς και νεότερους χρόνους των μεσογειακών απογόνων του Έλληνα. Ένα υπέροχο σχηματικό σύνθημα, της υποχρέωσης σε υποχώρηση των εξουσιαστικών "θεών", ιερατείων και θρησκειών.

Ο Ηρακλής καταβάλλει τον Τρίτωνα με την "μαιάνδριο λαβή". 
Αγγειογραφία του -550 Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκυνία.

Αν μάλιστα σωστά υποθέτουμε ότι οι ερωτήσεις και οι ερμηνείες, είναι τα δυο χέρια των σοφών. Τότε η μαιάνδριος πεμπτουσία, δεν είναι άλλη απ' την αδιάσπαστη αλυσίδα ερωτήσεων και ερμηνειών, που αχρηστεύουν τους θεοποιημένους αινιγματοποιούς, μαζί με τα αινίγματά τους!
Μπορεί σαν λαός (αυτό αφορά μόνο τους σημερινούς έλληνες) να πάσχουμε (επειδή κάποιοι έτσι το θέλουν) από βαριά ιστορική αμνησία, δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να αφαιρούμε επίμονα αξία απ’ τους συμβολισμούς των προγόνων μας, επιμένοντας με πάθος σε τυχάρπαστες ερμηνείες που κάποιοι εντελώς αβασάνιστα πρότειναν υποτιμώντας βάναυσα τον εξαίσιο αυτόν ιερό συμβολισμό.
Ο μαίανδρος είναι ένα γραμμικό παράγγελμα των προγόνων μας, για μάχη ενάντια στο αδύνατο! Μια υπέροχη σχηματική υπενθύμιση ότι στα δύο σου "χέρια" κρατάς το μυστικό της ήττας των καταδυναστευτών σου. Και αν μόνο τα δικά σου "χέρια" δεν επαρκούν, τότε ένωσέ τα με άλλους σ’ ένα αδιάσπαστο αρμονικό σύνολο, ελληνοπρεπούς, μαχητικής, μαιανδρικής αλυσίδας, επιθετικών ερωτήσεων και απομοιθοποιητικών ερμηνειών! Αυτή είναι και η αποτελεσματικότερη μάχη ενάντια σε κάθε αυθαίρετης εξουσίας!
Ο ιερός μαίανδρος είναι ένα αιώνιο σύμβολο νίκης, που το χαρίζει η Ελληνική Αρχαιότητα στην πανανθρώπινη ελπίδα της τελικής απελευθέρωσης απ’ τη δουλεία όλων ανεξαιρέτως των αρχαίων και νεότερων "θεών".

 Μ. Καλόπουλος Απ' το βιβλίο του "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ" του 1995 http://www.greatlie.com/


 Πηγή

Δωρική κολόνα: Μια Αιγυπτιακή δημιουργία.

Πρωτο-δωρικός ρυθμός.
Αιγυπτιακές κολώνες στο Καρνάκ της Αιγύπτου 1504 - 1450 π. Χ.
Τουλάχιστον 8 αιώνες αρχαιότερες από τις "ελληνικές" Δωρικού ρυθμού.

"...το πώς ήρθαν οι Αιγύπτιοι και παρέλαβαν τις βασιλικές εξουσίες των Δωριέων, το έχουν καταγράψει άλλοι" [ιστορικοί]

Ηρόδοτος, 6, 53-55

Beni Hasan.12η Δυναστεία. 1900 πΧ.
Πρωτο-δωρικές κολώνες στο εσωτερικό τάφου.
(Οι πρώτοι κλασικοί ελληνικοί ναοί εμφανίστηκαν μετά το 700 π.Χ.)
Για τους διάφορους Αιγυπτιακούς ρυθμούς, μεταξύ των οποίων και ο Πρωτο-Δωρικός, δες εδώ "Architecture égyptienne : les colonnes et les ordres."

Αίγυπτος. Σακκάρα.
Πρωτο-Δωρικές ραβδωτές κολώνες, οι πρώτες πέτρινες της Ιστορίας με βάση όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Τρίτη Δυναστεία, 2770 πΧ. (Οι πρώτοι κλασικοί ελληνικοί ναοί εμφανίστηκαν μετά το 700 π.Χ.) Για την γενικότερη επίδραση της Αιγύπτου στην Ελληνική Τέχνη, δες εδώ: "EGYPT THE BIRTHPLACE OF GREEK DECORATIVE ART"

Πρωτο-δωρικός ρυθμός.
Αιγυπτιακές κολώνες στο Deir el-Bahari. Ναός του Άνουβι ή της Χατσεπσούτ. Ο πρωτο-δωρικός ρυθμός (το όνομα δόθηκε από τους ιστορικούς) εμφανίστηκε στην Αίγυπτο το 2700 π. Χ. δηλ. δυο χιλιάδες χρόνια πριν τον "Ελληνικό" Δωρικό ρυθμό.

"Οι απαρχές του (κλασικού) Ελληνικού αρχιτεκτονικού σχεδίου δεν βρίσκονται στους διάφορους κλάδους της Αιγαιϊκής Τέχνης που εμφανίστηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά στην Μινωική και Μυκηναϊκή τέχνη, αλλά στους Ανατολικούς πολιτισμούς που διέχυσαν την επίδρασή τους στις ελληνικές αποικίες κατά μήκος της Μικράς Ασίας (σημ. Τουρκία) και από εκεί στην Κυρίως Ελλάδα.

--------

Μέχρι περίπου το 650 π.Χ, στο μέσο της “Ανατολικής περιόδου” (725-600 πΧ.) δεν κτίζονταν ναοί με κατεργασμένη πέτρα. Όμως, μετά το 650 π.Χ. περίπου, υπήρξε μια ανανέωση των επαφών και του εμπορίου ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης και της Αιγύπτου, που ήταν η πατρίδα της αρχιτεκτονικής με πέτρα. Σαν αποτέλεσμα, οι Έλληνες οικοδόμοι και σχεδιαστές εξοικειώθηκαν  με τις Αιγυπτιακές μεθόδους οικοδόμησης και λιθοδομής, περιλαμβανομένων αυτών του Ιμχοτέπ, στρώνοντας τον δρόμο για την μνημειακή αρχιτεκτονική και γλυπτική στην Ελλάδα."

Πηγή: Greek Architecture (c.900-27 BCE), Origins. (εδώ) Μετάφραση Δ. Σ.

Ο Ιμχοτέπ ήταν μια μισομυθική μορφή που θεωρείται εφευρέτης της πέτρινης κολόνας, που αντικατέστησε τις παλιότερες ξύλινες. Ο Έλληνες τον αποκαλούσαν "Ιμούθη" και τον ταύτιζαν με τον Ασκληπιό.

Και πάλι ο ναός του Καρνάκ (δες πρώτη εικόνα)

"Η Αιγυπτιακή αρχιτεκτονική επηρέασε και άλλους ρυθμούς: Παραδείγματος χάριν, οι λαξευμένοι σε βράχο τάφοι του Μπενί-Χασάν έχουν Πρωτο-δωρικές κολώνες. Πάρα πολλά Αιγυπτιακά διακοσμητικά μοτίβα απορροφήθηκαν από τους Ελληνιστικούς πολιτισμούς και την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία."

Πηγή: Oxford Reference (εδώ) Μετάφραση Δ. Σ.

Αίγυπτος.
Τομές και όψεις τύπων
Πρωτοδωρικής κολόνας.

Οι αρχαίοι Έλληνες, αν και πήραν την μορφή της κολόνας τους από την Αίγυπτο, πήραν το γενικό σχέδιο των ναών τους από την Ασία, ειδικά όπως φαίνεται την Αρμενία, και την περιοχή του Καυκάσου. Ο Στράβων υπογραμμίζει πως όλη η αρχιτεκτονική της περιοχής του Καυκάσου θύμιζε έντονα την Ελληνική. Το θέμα φαίνεται να συνδέεται με την εκστρατεία των Αργοναυτών και τις λατρείες που έφερε από εκεί η Μήδεια. (δες εδώ) "Οι Φοίνικες Αργοναύτες"

“Η (αρχαία) Ελληνική ιδιοφυΐα αφιέρωσε ατέρμονες προσπάθειες στην τελειοποίηση προτύπων που είχαν εκ των προτέρων παγιωθεί χωρίς να ενδιαφερθεί για αλλαγές στην δομή τους.

Χτίστηκαν ναοί σχεδόν παντού, πολύ πριν και πολύ μετά τον Παρθενώνα. Η δομή τους είναι πάγια, είτε πρόκειται για τον Δωρικό Ρυθμό (παραθέτει παραδείγματα) είτε για τον Ιωνικό (παραθέτει παραδείγματα) και προέρχεται από έναν Ασσυριακό ρυθμό που είχε ήδη σχηματιστεί τον 8ο αιώνα π. Χ.”

(Σημείωση: Εννοεί το ασσυριακό ανάγλυφο που απεικονίζει έναν ναό στο αρχαίο Ουραρτού. Νεώτερες έρευνες ανάγουν αυτόν το Ναό στον 9ο αιώνα π. Χ. Η καταστροφή του από τους Ασσύριους έγινε πράγματι τον 8ο αιώνα και είναι η σίγουρη χρονολόγηση.)

Charles Malégarie, Γάλλος Ακαδημαϊκός, Πολιτικός Μηχανικός.

Πηγή: "Temple grec, église byzantine", (εδώ) Μετάφραση Δ. Σ.

Αναπαράσταση του ναού του Χαλδί
στο Μουσασίρ στην αρχαία Αρμενία. (Ουραρτού)
Είναι ο αρχαιότερος ναός "Ελληνικού" τύπου.

"Μετά τα γεωμετρικά χρόνια, και αφού οι Έλληνες γνώρισαν τους πολιτισμούς των ανατολικών λαών και επηρεάστηκαν από αυτούς, άρχισαν να κτίζουν ξεχωριστά οικήματα, τους ναούς, για να λατρεύουν εκεί τους θεούς τους."

Πηγή: "Ελληνικός Πολιτισμός Αρχαϊκή Αρχιτεκτονική, Οι ναοί" (εδώ)

Δεν είναι σίγουρο πως ο ναός του Χαλδί (Επάνω)

στο Μουσασίρ (825 π.Χ.) είχε αέτωμα,

αλλά ούτε και ο αρχαιότερος γνωστός ελληνικός

ναός, (Κάτω) αυτός της Κορίνθου,

(690-650 πΧ.) που βλέπουμε σε αναπαράσταση, είχε.

Ο ναός του Χαλδί στο Μουσασίρ, χτισμένος το 825, (δες εδώ) δεν υπάρχει πια αν και πιθανόν ανακαλύφθηκαν τα θεμέλιά του. (δες εδώ) Ο ναός καταστράφηκε από τους Ασσύριους, και απεικονίζεται σε αυτό το Ασσυριακό ανάγλυφο στο Χορσαμπάντ που υμνεί την νίκη του Σαργών Β’  “εναντίον των επτά βασιλέων του Ουραρτού” το 714 π.Χ. (Εδώ βλέπετε απομονωμένο τον ναό από την σύνθεση που παρουσιάζεται στην επόμενη φωτογραφία)

Εδώ βλέπετε το Ασσυριακό ανάγλυφο στο σύνολό του σε σχέδιο του Eugene Flandin. Οι Ασσύριοι στρατιώτες πυρπολούν τον ναό. Δυστυχώς αυτό το ανάγλυφο χάθηκε μέσα στον ποταμό Τίγρη μετά από μια επίθεση ληστών στην αρχαιολογική αποστολή. Είναι ευτύχημα που διασώθηκε αυτό το σχέδιο.

Βέβαια, οι ισχυρισμοί πως όλα αυτά είναι αντιδάνεια από κάποια πανάρχαιη Ελληνική παγκόσμια εξάπλωση, είναι ανυπόστατοι, έως και αστείοι, γιατί από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν οι "Πρωτο-δωρικές" κολώνες στην Αίγυπτο (2.700 π.Χ.) ως την εμφάνιση των πρώτων κλασικών ναών στην Ελλάδα, (690 π. Χ.) η Ελληνική αρχιτεκτονική (Μινωική - Μυκηναϊκή) ήταν εντελώς διαφορετική... Ο κλασικός Ελληνικός ναός, όπως και το νυν Ελληνικό αλφάβητο, εμφανίστηκαν απότομα, χωρίς σχεδόν ενδιάμεσα εξελικτικά στάδια.

Και κάτι ακόμα: 
Κάθε σοβαρή έρευνα καταλήγει πως οι Έλληνες δεν δημιούργησαν εξ αρχής τίποτα. Από το Αλφάβητο ως την Τέχνη και την Φιλοσοφία. Όμως, αυτά τα ξένα στοιχεία, οι Έλληνες τα ανάπτυξαν, τα μεταμόρφωσαν, τα εκλαΐκευσαν και τα τελειοποίησαν σε τέτοιο βαθμό, που πλέον, η δικιά τους εκδοχή, και όχι η αρχική, να θεωρείται και να είναι η κλασική. 

Αν αυτό δεν φτάνει σε ορισμένους, δεν μπορώ να τους βοηθήσω. 

Λυπάμαι.

Παράρτημα:
Ο Όμηρος και η “Στέγαση ναών”

Ενδιαφέρον έχουν οι δισταγμοί των μεταφραστών παγκοσμίως για τον στίχο της Ιλιάδας όπου αναφέρεται ανέγερση ναών από τον Μικρασιάτη Χρύση: Α, 39: "εἴ ποτέ τοι χαρίεντ᾽ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα" (αν ποτέ σου στέγασα χαριτωμένο ναό) 

Οι παλιότεροι, Έλληνες και ξένοι,  μετέφραζαν "αν ποτέ σου στεφάνωσα ή σου στόλισα ναό" γιατί δεν τους κάθονταν καλά μια τόσο αρχαία θρησκεία (όπως πίστευαν) να έχει ανάγκη από χτίσιμο ναού. Οι πιο σύγχρονοι, συνεπικουρούμενοι από την αρχαιολογία, το μετέφρασαν σωστά.

 Το χτίσιμο ναών βέβαια δεν σχετίζεται με την εποχή του Τρωικού πολέμου αλλά με την εποχή του ποιητή. Τότε άρχισαν να χτίζονται, πραγματικά, οι κλασικοί ναοί, ξεκινώντας από την Μ. Ασία. 

Παρουσιάζοντας τον Μικρασιάτη Χρύση να χτίζει ναούς, ο εντυπωσιασμένος Όμηρος ουσιαστικά μας δίνει μια “δημοσιογραφική” πληροφορία για την εμφάνιση της νέας αυτής τάσης, που τον επόμενο αιώνα (7ο πΧ) κυριολεκτικά κατέκλυσε τον Ελληνικό χώρο εξ Ανατολών. 

Ο μόνος ναός που αναφέρει η Ιλιάδα στην Ελλάδα είναι αυτός του Απόλλωνα στους Δελφούς με τους θησαυρούς των αφιερωμάτων του, (Ι 405) Πάντως, και αυτός ο θεός από την Ασία ήρθε, αλλά και ο ποιητής ( ; ) κάνει έναν ύποπτο αναχρονισμό... Γιατί αν πιστέψουμε τον Αθήναιο, τα πρώτα αφιερώματα από πολύτιμα μέταλλα στους Δελφούς έγιναν από τον Κροίσο, πολύ μετά από την συγγραφή της Ιλιάδας.

 Πολύ αμφισβητήσιμος  λοιπόν, αυτός ο στίχος ειδικά μάλιστα όταν θα έπρεπε να έχει μπει πιο πίσω, μαζί με τους θησαυρούς της Θήβας και του Ορχομενού...(Ι 381)

Δαιμονικές παραστάσεις στην Αττική. (β) "PHYLAX"

Έργο του δημιουργού του διαολάκου “PHYLAX” βρίσκεται στο πρωθυπουργικό γραφείο. (πηγή εδώ, Παλμός. Γλυφάδα) Για να ξέρουμε τι παίζει...

Στις 5 Δεκεμβρίου 2017 εγκαταστάθηκε, στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου το γλυπτό PHYLAX που, όπως δηλώνει το Δελτίο Τύπου του Δήμου,  “αναπαριστά και συμβολίζει το Φύλακα – Άγγελο της πόλης”.

Καμία σχέση με άγγελο όμως δεν έχει αυτό το γλυπτό. Μπορεί ο δημιουργός του να έχει εμβαπτισθεί -κατ’ αυτόν- στην Κινέζικη κουλτούρα, όπου ο οφιοειδής Δράκος είναι σύμβολο του Καλού, αλλά στον εδώ πολιτισμό, τα φτερωτά όντα με κόκκινο χρώμα και κεφάλι φιδιού συμβολίζουν ένα πράγμα: Τον Εκπεσόντα Άγγελο, τον Βαάλ-Ζεβούβ κατά τους Φοίνικες, τον Εωσφόρο.

Συνεπώς η τοποθέτηση αυτού του γλυπτού αποτελεί πρόκληση όχι μόνο στο θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων, (και Μουσουλμάνων) αλλά στην ίδια την κρατούσα  Σημειολογία του Δυτικού Πολιτισμού, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Γράψαμε ήδη πως κάθε καλλιτέχνης κάνει όσα μπορεί με βάση όσα ξέρει, όσα πιστεύει και όσα αισθάνεται. Γράψαμε επίσης πως η ευθύνη για την προώθηση του έργου του, δεν  είναι δικιά του. Έτσι κι αλλιώς θα προσπαθήσει να προωθήσει τα έργα του. Την ευθύνη αυτή έχουν οι διάφοροι φορείς και τα άτομα που τον στηρίζουν και τον προωθούν. Αυτοί έχουν την αποκλειστική ευθύνη της επιλογής του.

Και το ποιοι έχουν αυτήν την ευθύνη, γίνεται ξεκάθαρο από το Δελτίο τύπο του Δήμου: “παραδόθηκε και εγκαταστάθηκε με μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Παλαιού Φαλήρου το γλυπτό PHYLAX” … “Την όλη δαπάνη του έργου ανέλαβε εξολοκλήρου ο κύριος Θανάσης Μαρτίνος και η σύζυγός του κυρία Μαρίνα Μαρτίνου επισφραγίζοντας την αγάπη και την εκτίμησή τους προς το Δήμαρχο της πόλης Παλαιού Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη” ο οποίος μάλιστα είχε και λόγο στην τελική εμφάνιση του γλυπτού: “Ο γλύπτης φρόντισε για την άψογη καλλιτεχνική και αισθητική εικόνα του έργου και τον χρωματισμό του σε κόκκινο χρώμα, όπως είχε προτείνει και έγινε αποδεκτό από το δήμαρχο κύριο Διονύση Χατζηδάκη”. (Πάντα από το Δελτίο τύπου του Δήμου)

Προσθέτω πως το έργο αυτό, εκτός από καθαρά δαιμονολατρικό, προσβάλλει και την αισθητική ακόμα και του πλέον αδιάφορου, όπως και πολλά άλλα έργα του καλλιτέχνη.

(Εικόνα: Μια εικαστική ...απόπειρα του δημιουργού)

Παραθέτουμε όλο το Δελτίο Τύπου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

“Την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017 παραδόθηκε και εγκαταστάθηκε με μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Παλαιού Φαλήρου το γλυπτό PHYLAX που αναπαριστά και συμβολίζει το Φύλακα – Άγγελο της πόλης. Το γλυπτό τοποθετήθηκε στην είσοδο της πόλης, μεταξύ των εκκλησιών Αγίας Σκέπης και Αγίου Γεωργίου, επί της παλαιάς λεωφόρου Ποσειδώνος. Ο γλύπτης Κωστής Γεωργίου δημιούργησε το γλυπτό αρχικά σε πηλό και στη συνέχεια έγινε εκμαγείο το οποίο χρησίμευσε για τη διαδικασία της χύτευσης σε μπρούντζο. Ο γλύπτης φρόντισε για την άψογη καλλιτεχνική και αισθητική εικόνα του έργου και τον χρωματισμό του σε κόκκινο χρώμα, όπως είχε προτείνει και έγινε αποδεκτό από το δήμαρχο κύριο Διονύση Χατζηδάκη. Την όλη δαπάνη του έργου ανέλαβε εξολοκλήρου ο κύριος Θανάσης Μαρτίνος και η σύζυγός του κυρία Μαρίνα Μαρτίνου επισφραγίζοντας την αγάπη και την εκτίμησή τους προς το Δήμαρχο της πόλης Παλαιού Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη.”

Βεβαίως, στο "Βήμα on line" διαβάζουμε την τελευταία πρόταση κάπως διαφορετικά:

"Την όλη δαπάνη του έργου ανέλαβε εξ ολοκλήρου η αστική και μη κερδοκοπική εταιρεία ΑΙΓΕΑΣ του Αθανασίου και της Μαρίνας Μαρτίνου, επισφραγίζοντας την αγάπη και την εκτίμησή τους προς το Δήμαρχο της πόλης Παλαιού Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη."

Αυτό έλλειπε, να μην ανακατευτούν και οι "Μη κερδοσκοπικές οργανώσεις" στον ...Φύλακα του σπιτιού μας...

Ο γλύπτης όμως, έχει γεμίσει όλα τα Νότια Προάστεια με ανάλογα γλυπτά ευτελέστατης αισθητικής. Μάλιστα, τα έχει χαρίσει (Είναι χαρακτηριστικό πως όλοι οι διάσημοι Έλληνες καλλιτέχνες στην Κίνα ...χαρίζουν τα έργα τους)

Τα χάρισε βέβαια, αλλά “δέσμευσε” ένα ποσό για τα έξοδα…

Αντιγράφουμε από σχετικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο.

“Την απόφαση να διακοσμήσει δημόσιους χώρους του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης με γλυπτά του Βουλιώτη διακεκριμένου καλλιτέχνη Κωστή Γεωργίου έλαβε η διοίκηση Κωνσταντέλλου. Ο καλλιτέχνης αποφάσισε να παραχωρήσει στον Δήμο μέχρι στιγμής δύο έργα του, τα οποία όμως θα κατασκευαστούν (επεξεργασία, χήτευση, χρωματισμός) με δαπάνες του Δήμου. Για το σκοπό αυτό άλλωστε, πρόσφατη απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου δέσμευσε 24.600 ευρώ. Η επιλογή των σημείων του Δήμου όπου θα εγκατασταθούν τα γλυπτά έγινε από Επιτροπή την οποία αποτέλεσαν οι δημοτικές σύμβουλοι Μαρία Μπραϊμνιώτη και Μαρία Σίνα-Χόβρη, οι πρόεδροι των τριών δημοτικών κοινοτήτων, Μαίρη Κανέλλου, Νατάσα Κουρεντζή και Αννα Λεντή Τομοπούλου καθώς και αρχιτέκτονας, υπάλληλος της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, Άρης Μέμος. Στη Βουλιαγμένη, όπου θα τοποθετηθεί το έργο που παρουσιάζει ζώα, επελέγη το σημείο διασταύρωσης της παραλιακής οδού με τον δρόμο του Λαιμού (Καβουρίου). Στη Βούλα, όπου θα τοποθετηθεί το έργο που παρουσιάζει χορευτές, επελέγη ο πεζόδρομος της λεωφόρου Βασιλέως Παύλου.”

Άλλη ανακοίνωση:

Tην τοποθέτηση δύο γλυπτών του γνωστού καλλιτέχνη και κατοίκου Βούλας, Κωστή Γεωργίου σε κεντρικά σημεία του Δήμου αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης.

Μετά από διαβούλευση στα Τοπικά Συμβούλια, αποφασίστηκε να τοποθετηθούν τα χαρακτηριστικού έντονου χρώματος γλυπτά στην πλατεία Ιμίων της Βούλας, στην αλέα ανάμεσα από τα καταστήματα Δωδώνη και Αντώνης και στη συμβολή της παραλιακής λεωφόρου Αθηνών με την οδό Απόλλωνος στην νησίδα στη Βουλιαγμένη. Ο Δήμος θα προμηθευτεί ένα ακόμη γλυπτό το οποίο, κατά την ίδια απόφαση θα τοποθετηθεί στην Πλατεία της Βάρκιζας όταν ολοκληρωθεί το έργο της ανάπλασης της Πλατείας, στο σημείο όπου έχει προβλεφθεί βάσει του σχεδίου της ανάπλασης.

Τα έργα αποτελούν δωρεά του καλλιτέχνη στον Δήμο των 3Β, που θα πληρώσει μόνο το κόστος χύτευσης των γλυπτών. Άλλα έργα του Κωστή Γεωργίου κοσμούν κοινόχρηστους χώρους σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, όπως το Πεκίνο, ενώ ένας μεγάλος πίνακάς του βρίσκεται σήμερα στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Ας παραθέσουμε και μερικά βιογραφικά στοιχεία του καλλιτέχνη.

“Μετά την μεγάλη ατομική αναδρομική έκθεση του Κωστή Γεωργίου με ζωγραφική και γλυπτική που περιόδευσε στα σπουδαιότερα μουσεία της Κίνας (SUZHOU MUSEUM, SΑANXI MODERN MUSEUM κ.λ.π) και την ατομική του στην HILTON ASMUS GALLERY στο Σικάγο, στην οποία παράλληλα πρωτοπαρουσίασε στο κοινό της Αμερικής το τρίτο κατά σειρά CD με τη μουσική του «CHICAGO PIXELS», επέστρεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο FONDATION D’ UCCLE στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2013. Στη συνέχεια τα έργα αυτής της έκθεσης μεταφέρθηκαν στο «MUSEE VILLA BEATRIX ENEA ANGLET» στη Γαλλία σε μια έκθεση που εγκαινιάστηκε στις 15 Νοεμβρίου του 2013 και θα λήξει στις 15 Ιανουαρίου του 2014. Στις 4 Φεβρουαρίου με 2 Μαρτίου του 2014 ακολουθεί η μεγάλη ατομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, με έργα γλυπτικής μνημειακών διαστάσεων της τελευταίας εικοσαετίας.”

Στη συνέχεια, σας αφήνουμε να απολαύσετε αυτό τον όγκο έργων που γοήτευσε τους Σήρας άπαντας κατά την Εώαν...

Πόσο συγκινητικό να είναι κανείς Έλλην...

Δήλωση του Δήμαρχου Παλαιού Φαλήρου: Ο " PHYLAX" Δεν είναι άγγελος, δεν έχει σχέση με τον Χριστιανισμό, αλλά είναι μορφή από την Ελληνική Μυθολογία. Ευχαριστούμε πολύ, δεν είχαμε καταλάβει μέχρι τώρα από που προέρχεται ο Σατανισμός.